Veel psychonomen verlaten Nederland om onderzoek te doen in een ander land. Wij spraken met verschillende Nederlandse onderzoekers, werkzaam op plekken over de hele wereld. Als eerste: David Terburg. Hij promoveerde vorig jaar aan de Universiteit Utrecht, waar hij nog steeds werkt als post-doc. Daarnaast heeft hij een aanstelling bij University of Cape Town, in Zuid-Afrika. Hij doet sociaal neurowetenschappelijk onderzoek en is specifiek geïnteresseerd in emotioneel, agressief en angstig gedrag. Voor zijn onderzoek maakt hij gebruik van toediening van hormonen zoals testosteron, cortisol en oxytocine, en kijkt vervolgens naar het effect daarvan op gedrag, fysiologie en maten van hersenactiviteit, zoals EEG en fMRI.
Hoe ben je in Kaapstad terecht gekomen?
In 2007 ben ik voor mijn PhD onderzoek gaan doen in samenwerkingsverband met de University of Cape Town. In Zuid-Afrika is een zeldzame en voor mijn onderzoek relevante patiëntengroep aanwezig met een genetisch defect waardoor schade aan de amygdala ontstaat. Na verloop van tijd ben ik betrokken geraakt bij meer onderzoek en ben ik ook studenten en AIOs gaan begeleiden, wat uiteindelijk tot een post-doctorale aanstelling heeft geleid.
Wat is je het meeste opgevallen tijdens je werk in Afrika?
De Zuid-Afrikaanse manier van doen is anders dan de Nederlandse. Er heerst een zuidelijkere mentaliteit: Mensen zijn wat losser en afspraken worden soms niet nagekomen. Daar moet je rekening mee houden en je op aanpassen. De afdeling waar ik werk, Psychiatry and Mental Health, heeft historisch ook geen onderzoekstraditie. Ze weten daar meer van patiënten en ziektebeelden. Onderzoekskennis ontbrak enigszins, en zodoende ben ik daar terecht gekomen.
Zuid-Afrika heeft natuurlijk een beruchte geschiedenis qua apartheid. Is daar vandaag de dag nog iets van te merken in de academische cultuur? Je merkt het wel. Die dingen die je in het land ziet, zie je ook terug op de universiteit. Je moet er zeker rekening mee houden en voorzichtig zijn. Je wilt mensen niet op de tenen trappen. Men is er heel erg gespitst op dat soort ethische vraagstukken. Er zit ook wel een verschil tussen universiteiten. University of Capetown bijvoorbeeld is van oorsprong een vrij gemengde universiteit, dus alle bevolkingsgroepen kun je er vinden. Dat merk je in de sociale omgang. Stellenbosch University daarentegen is van oorsprong meer een elite-universiteit, maar neigt nu ook meer naar gemixt.
Wat is kenmerkend voor onderzoek in Zuid-Afrika?
Wat misschien kenmerkend is, is onderzoek naar de identiteit van het land. Waar mensen in gestimuleerd worden is het profileren van Zuid-Afrikaans onderzoek. Onderzoek wat te maken heeft met Zuid -Afrika zelf, bijvoorbeeld met bevolkingsgroepen. Het land ziet zichzelf als een underdog ten opzichte van Europa en de VS, en daardoor willen ze zich neerzetten als een leidende universiteit binnen Afrika. In Nederland is er een minder sterke profileringdrang, omdat het cultureel samenvalt met West-Europa.
Wat is voor jou de grootste meerwaarde van je buitenlandervaring?
Het is altijd goed om op een andere afdeling te werken, en zeker om internationale contacten op te doen. Ik moest wennen aan de werkcultuur in Zuid-Afrika, wat ik zeker waardevol vind. Onderzoek kan ook op een andere manier, en hoeft altijd niet zo strak en gespannen als het soms in Nederland gaat. Het is minder druk, en dat is prettig. Onderzoek doen daar is soms wel moeilijker. Ik reis bijvoorbeeld soms af naar de woestijn in het noorden van Afrika. Dan neem je een hoop apparatuur mee, en kan de stroom uitvallen. Daardoor wordt je goed in het oplossen van problemen. Het is leuk om te merken dat onderzoek niet vanzelf hoeft te gaan, maar het uiteindelijk toch allemaal wel goed komt. Ik heb zeker geleerd om te improviseren als er dingen mis gaan, anders loopt je onderzoek vast.
Waar zie jij jezelf over vijf jaar?
Ik denk niet dat ik permanent in Afrika zou willen werken, al zal er zeker nog wel onderzoek doen en met de University of Cape Town samenwerken.
verschillende Nederlandse onderzoekers, werkzaam op plekken over de hele wereld. Als eerste: David Terburg. Hij promoveerde vorig jaar aan de Universiteit Utrecht, waar hij nog steeds werkt als post-doc. Daarnaast heeft hij een aanstelling bij University of Cape Town, in Zuid-Afrika. Hij doet sociaal neurowetenschappelijk onderzoek en is specifiek geïnteresseerd in emotioneel, agressief en angstig gedrag. Voor zijn onderzoek maakt hij gebruik van toediening van hormonen zoals testosteron, cortisol en oxytocine, en kijkt vervolgens naar het effect daarvan op gedrag, fysiologie en maten van hersenactiviteit, zoals EEG en fMRI.
 |
| “Deze foto is genomen in 2009 op tien passen afstand van onze provisorische testruimte in Springbok, Zuid-Afrika” |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten