Hoe dan ook, nu we van deze drie populaties zijn verlost, is er eindelijk tijd voor papers. Ik zie mijzelf al heerlijk de data kneden tot deze zich precies conform predicties vormen en als warme broodjes richting Nature's hongerige bazaar glijden. Aangezien de luie student naast de ambitieloze wetenschapper en de ervaren congresganger in de zon liggen te bakken, missen ze hoe mijn broodjes reviews krijgen die zich laten lezen als de positievere momenten van de Michelin gids en kunnen zij helaas niet in de glorie meeleven.
Dat zeg ik schertsend, uiteraard, maar de zomer brengt voor de wetenschapper toch een soort optimisme met zich mee die ontstaat uit een dergelijke eenzaamheid: eindelijk beginnen de kleine afleidingen in frequentie af te nemen.
Men noemt dat, hier in Helsinki, nakki's.
Een nakki is een soort "ingepakt, Fins worstje", is mij verteld (zie afbeelding), maar is om onduidelijke redenen een woord in academische kringen geworden dat gebruikt wordt om taken aan te duiden die men kan toebedelen en an sich niet veel voorstellen, maar een sterke neiging hebben om zich op te stapelen totdat er nauwelijks tijd is om "werkelijk werk" te doen. "Organiseer jij nu eens een postersessie voor de open dag", bijvoorbeeld, hoewel men liever wacht tot een onwetende persoon zichzelf opoffert en zich als een fles champagne tegen het majesteitelijk jacht van het voorstel stukslaat. De heroïek van dit martelaarschap neemt echter snel af en dus blijven we achter met slechts een worstje waarvan ik toegeef dat het verdacht veel op de beduidend minder charmant klinkende, Hollandsche Unox rookworst lijkt.
De keerzijde van de nakki is echter dat wanneer ze op zijn, en er "werkelijk werk" gedaan moet worden, dit toch zwaar kan vallen. De verleiding van het uitstellen (wat men in het Engels zo mooi beschrijft met het woord procrastination), blijft hevig, te meer omdat data de vervelende neiging hebben om zich meer te conformeren naar de realiteit dan naar de droom.
Mijn voorwoord-nakki zit er bijna op, maar als U de droom wellicht ook nog liever heel eventjes wilt behouden, dan kan ik U aanraden deze Psychonoom te lezen. Hij is voedzamer dan Finse worst, in ieder geval, met heilzame ingrediënten als interviews met dissertatiewinnares Myrthe Plaisier, NVP travel award winnaar Gert-Jan Lelieveld en cum laude ex-promovedus Henk van Steenbergen. Voorts kunt U genieten van twee pittige columns van Richard Ridderinkhof en Eric-Jan Wagenmakers over respectievelijk Mozart en het kneden van data-broodjes. Tot slot brengt een verzameling proefpersoonverhalen het geheel op de juiste temperatuur die desondanks enige rillingen kan veroorzaken.
Eet smakelijk,
Michiel Spapé, namens de redactie: Mariska Kret, Bram Heerebout, Karen Schuil, Lisa Vandeberg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten